زيتون سبز و سياه تفاوت چنداني با هم ندارند. هر دوي اين زيتون‌ها، با وجود تفاوت رنگي که دارند، با هم يکسان هستند.اما نکته قابل ذکر در مقايسه زيتون سياه و سبز اين است که زيتون‌هاي سياه کمي روغني‌تر هستند و از آنجا که بخش عمده‌اي از ارزش غذايي زيتون مربوط به روغن آن است، مي‌‌توان گفت زيتون‌هاي تيره از اين نظر غني‌تر هستند. به طور كلي، روغن زيتون يکي از روغن‌هاي بسيار مطلوب است و عنصر تعيين‌‌كننده‌اي در درجه‌بندي زيتون‌ها به شمار مي‌آيد.


البته بخشي از ترکيبات زيتون به صورت محلول در آب هستند و خواص آنتي‌اکسيداني، ضد باکتريايي و ضد ميکروبي دارند. مسلما زيتون تيره به دليل خاستگاهش ظاهر و شايد کمي طعم متفاوتي با زيتون سبز داشته باشد اما از لحاظ ارزش غذايي، غير از مقداري کاروتنوئيد که نسبت به زيتون سبز بيشتر دارد، تفاوت قابل ذکري ندارد. پس مصرف‌کنندگان بسته به ذائقه خود، مي‌توانند هر نوع زيتوني که دوست دارند، ميل کنند.
چگونه زیتون سیاه می‌شود؟

زیتون رنگ‌های متفاوتی چون سبز، زرد، قرمز، بنفش و سیاه دارد كه مهم‌ترین نوع رنگی آن زیتون سبز و سیاه است.زیتون سبز و سیاه دو نوع متفاوتند و بر خلاف تصور عامه زیتون سیاه از رسیدگی كامل زیتون سبز به دست نمی‌آید.

زیتون سیاه به دلیل ظاهر زیبا و بازارپسندی مطلوب، قیمت بالایی داشته، در مقایسه با زیتون سبز حاوی مواد مغذی و روغن بیشتری بوده و هر عدد آن حاوی هفت كالری انرژی است.

این زیتون به دلیل نیاز به شرایط آب و هوایی خاص و نوع خاك در كشور ما قابلیت رشد خوبی ندارد و كشورهایی چون اسپانیا و ایتالیا تولیدكنندگان اصلی آن هستند.

به دلیل آن كه واردات زیتون سیاه اصل از كشورهای مذكور پرهزینه و فاقد صرفه اقتصادی است، برخی سودجویان با خرید زیتون سبز معمولی و فرآوری آن با تركیبات آهن‌داری چون سولفات آهن، گلوكینات یا لاكتات آهن و گاهی براده آهن محصول را سیاه كرده و با قیمت بالایی در بازارهای كشور به فروش می رسانند.